Υπάρχουν άνθρωποι ανάμεσά μας που δεν θα πίστευες ποτέ πως θα μπορούσαν να κάνουν κακό στον οποιοδήποτε. Άτομα ήσυχα, συνηθισμένα, μακριά από μπελάδες και που πάντα είναι υπεράνω υποψίας. Ακριβώς έτσι ήταν και ο Joel Rifkin μέχρι τη στιγμή που παραδέχτηκε 17 δολοφονίες γυναικών.
Γεννηθείς το 1959 ο Joel Rifkin, ήταν ένας συνηθισμένος Αμερικανός νέος. Ένα άτομο που εάν τον συναντούσες στον δρόμο θα δυσκολευόσουν να του ρίξεις δεύτερη ματιά.
Ο Rifkin όμως κατάφερε να μείνει στην ιστορία ως ένας από τους πιο θανάσιμους κατά συρροή δολοφόνους της Νέας Υόρκης.
Γονείς του, ήταν μια 20χρονη φοιτήτρια και ένας 24χρονος βετεράνος του στρατού και φοιτητής. Στην ηλικία των μόλις τριών εβδομάδων, ο Joel υιοθετήθηκε από τον Benjamin Rifkin και την Jeanne (Γκρανέγιες) Granelles.
Τα σχολικά χρόνια, δεν ήταν και τα πιο εύκολα για τον μικρό Joel. Λόγω μαθησιακών δυσκολιών, καθώς είχε δυσλεξία, δεν ήταν και το πιο κοινωνικό άτομο στον χώρο με αποτέλεσμα να μην κάνει ποτέ του φίλους.
Έτσι, ο νεαρός Rifkin, από το δημοτικό έως το Λύκειο, ήταν αντικείμενο πειραγμάτων, φαρσών και μπούλινγκ κάτι που τον οδήγησε στο να περνά ατελείωτες ώρες κλεισμένος στο δωμάτιό του, εκεί όπου σιγά σιγά γεννήθηκε το τέρας που θα γινόταν.
Μέσα στο δωμάτιο του φαντασιωνόταν βίαιες ερωτικές περιπτύξεις με γυναίκες τις οποίες στη συνέχεια στραγγάλιζε, επηρεαζόμενος – όπως ανέφερε ο ίδιος στη συνέχεια – από την ταινία Frenzy του 1972, όπου ο πρωταγωνιστής, ένας κατά συρροή δολοφόνος έπνιγε θύματά του.
Μπορεί ο Rifkin να έπασχε από δυσλεξία όμως ο δείκτης νοημοσύνης του έφτανε το 128, με τον μέσο όρο να βρίσκεται στο 100, κάνοντας τον ένα από τους πιο έξυπνους κατά συρροή δολοφόνους στην ιστορία.
Ο Rifkin αποφοίτησε από το Λύκειο το 1977 και κατάφερε να εξασφαλίσει μια θέση στο κολλέγιο, όμως δεν ήθελε να πάει εκεί παρθένος.
Η έλλειψη φίλων και τα συνεχή πειράγματα στη νεαρή του ηλικία, τον οδήγησαν στο να είναι ντροπαλός με τα κορίτσια και στο να μην είχε καμία σχέση στη ζωή του.
Ένα βράδυ, λίγο πριν ξεκινήσει το ακαδημαϊκό έτος στο κολλέγιό του, πήρε το αμάξι του και κατευθύνθηκε στο Μανχάταν για να αγοράσει μια γυναίκα.
Όταν ο νεαρός Rifkin γεύθηκε για πρώτη φορά τον αγοραίο έρωτα, εθίστηκε σε αυτόν.
Δεν κατάφερε ποτέ να ολοκληρώσει τις σπουδές του καθώς τα παράτησε πριν να πάει το πτυχίο του και στη συνέχεια εργαζόταν σαν αυτοεργοδοτούμενος κηπουρός.
Τότε, όλος ο ελεύθερος του χρόνος και τα χρήματα του, ξοδεύονταν σε ιερόδουλες για να γεμίσει το κενό της συντροφικότητας μέσα του. Την ίδια στιγμή όμως, οι φαντασιώσεις του για στραγγαλισμό των γυναικών, δυνάμωνε και απειλούσε να γίνει πραγματικότητα.
Ήταν τον Μάρτιο του 1989 όταν η μητέρα και η αδελφή του Rifkin, έλειπαν από το σπίτι, με τον ίδιο να αρπάζει την ευκαιρία και να φέρνει στο πατρικό του μια νεαρή ιερόδουλη.
Κατά τη διάρκεια της διαμονής της εκεί η νεαρή κοιμόταν, έκανε ναρκωτικά και μετά ξανακοιμόταν, κάτι που ενόχλησε αρκετά τον Rifkin.
Χωρίς καμία προειδοποίηση, άρπαξε ένα μεταλλικό κάλυκα πυροβόλου και την κτύπησε επανειλημμένα στο κεφάλι, ενώ στη συνέχεια την άρπαξε από τον λαιμό και την στραγγάλισε.
Όταν ένιωσε πως η ψυχή της βγήκε από το σώμα της, την μετέφερε στο υπόγειο και στη συνέχεια πήγε για ύπνο.
Μετά από έξι ώρες ύπνου, ο Rifkin με καθαρό μυαλό, μετέβη στο υπόγειο για να ξεφορτωθεί το σώμα.
Έβγαλε τα δόντια της και έξυσε τα δακτυλικά της αποτυπώματα, ενώ με τη χρήση ενός μικρού νυστεριού, την έκοψε σε έξι κομμάτια, ξεχωρίζοντας τα πόδια, τα χέρια και το κεφάλι από τον κορμό του σώματός της.
Τα κομμάτια του κορμιού της άτυχης γυναίκας, τα πέταξε σε διάφορες περιοχές της Νέας Υόρκης, του Νιού Τζέρσεϊ και του Λόνγκ Άιλαντ.
Το κεφάλι της γυναίκας εντοπίστηκε λίγο καιρό αργότερα μέσα σε κουβά μπογιάς σε ένα γήπεδο γκόλφ του Νιού Τζέρσεϊ, όμως επειδή τα δόντια της είχαν αφαιρεθεί, δεν μπορούσε να γίνει η ταυτοποίηση της.
Η ταυτότητα της άτυχης γυναίκας, έγινε γνωστή με την μέθοδο του DNA το 2013. Το πρώτο θύμα του, ήταν η 25χρονη Heidi (Μπαλτς) Balch.
Όταν ο Rifkin, έμαθε για την ανεύρεση του κεφαλιού της Heidi, τρομοκρατήθηκε και υποσχέθηκε στον εαυτό του πως ήταν δεν επρόκειτο ποτέ να ξανά-σκοτώσει. Συνέχισε όμως να έχει συχνές επαφές με εκδιδόμενες γυναίκες και οι φαντασιώσεις του με στραγγαλισμούς, δεν έφυγαν ποτέ απ’ το μυαλό του.
Η υπόσχεση όμως να μην ξανά-σκοτώσει, διήρκεσε μόνο για 16 μήνες.
Το 1990, η μητέρα και η αδελφή του έλειπαν και πάλι εκτός πόλης, με τον Rifkin να φέρνει ξανά στο σπίτι τους μια κοπέλα, την Julia Blackbird.
Αφού πέρασαν το βράδυ μαζί, ο Joel πήγε το πρωί σε ένα ΑΤΜ για να κάνει ανάληψη χρημάτων, ούτως ώστε να την πληρώσει. Ο λογαριασμός του όμως δεν είχε τίποτα μέσα.
Επέστρεψε σπίτι και της είπε πως είχε πρόβλημα το μηχάνημα και πως θα πήγαινε αργότερα – όταν άνοιγε η τράπεζα – να κάνει ανάληψη.
Η νεαρή πίστεψε την ιστορία του. Τότε ο Rifkin άρπαξε ένα πόδι τραπεζιού και την κτύπησε στο κεφάλι.
Στη συνέχεια την στραγγάλισε και για ακόμη μια φορά μοίρασε το σώμα του θύματός του στα έξι, τοποθετώντας τα μέρη σε κουβάδες, γεμίζοντάς τους με τσιμέντο.
Κατόπιν μετέβη μέσα στην πόλη της Νέας Υόρκης, όπου πέταξε τους κουβάδες στον ποταμό Ηστ Ρίβερ και στο κανάλι του Μπρούκλιν.
Η σορός της δεν βρέθηκε ποτέ.
Μετά το δεύτερο του θύμα, δεν ανανέωσε την υπόσχεση στον εαυτό του να μην σκοτώσει, αλλά αποφάσισε να σταματήσει να τις διαμελίζει, καθώς ήταν αρκετά δυσάρεστο γι’ αυτόν. Ακόμη μια υπόσχεση που δεν κατάφερε να κρατήσει.
Το επόμενο θύμα του Rifkin ήταν η 31χρονη Barbara Jacobs, την οποία σκότωσε στις 14 Ιουλίου 1991. Ο Joel όπως ανέφερε μετέπειτα, καθόταν στο σαλόνι του και σκεφτόταν εάν απλά θα φαντασιωνόταν πως θα την έπνιγε ή αν θα το έκανε στα αλήθεια.
Αποφάσισε το τελευταίο. Το πτώμα της Barbara βρέθηκε λίγες ώρες αργότερα μέσα σε πλαστική σακούλα η οποία πετάχτηκε στον ποταμό Hudson
Τέταρτο θύμα του, ήταν η 22χρονη Mary Ellen DeLuca, η οποία δολοφονήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1991 επειδή αρνήθηκε να συνευρεθεί μαζί του, αφότου της αγόρασε κοκαΐνη.
Πέμπτη στη μακάβρια σειρά φόνων του Rifkin ήταν η 31χρονη Yun Lee, η οποία στραγγαλίστηκε στις 23 Σεπτεμβρίου 1991 και το πτώμα της πετάχτηκε στον ποταμό Ίστ Ρίβερ.
Η ταυτότητα του έκτου θύματος του κατά συρροή δολοφόνου, παραμένει μέχρι και σήμερα άγνωστη. Ο Rifkin παραδέχθηκε πως την στραγγάλισε κατά τη διάρκεια του σεξ στις αρχές Δεκεμβρίου 1991, έβαλε το σώμα της σε βαρέλι πετρελαίου και την πέταξε στον ποταμό Ίστ Ρίβερ.
Η 28χρονη Lorraine Orvieto, στραγγαλίστηκε επίσης κατά τη διάρκεια του σεξ. Το άψυχο σώμα της τοποθετήθηκε σε βαρέλι πετρελαίου και πετάχτηκε στον ποταμό Coney Island. Η σορός εντοπίστηκε μερικούς μήνες αργότερα, με τον αριθμό των θυμάτων να ανεβαίνει στις επτά γυναίκες.
Στις 2 Ιανουαρίου 1992 η 39χρονη Mary Ann Holloman, έμελλε να χάσει τη ζωή της στα χέρια του Rifkin. Το σώμα της ανασύρθηκε τον Ιούλιο του ίδιου έτους μέσα σε βαρέλι πετρελαίου στο Coney Island Creek.
Το ένατο θύμα του Rifkin, παραμένει και αυτό άγνωστο. Όπως παραδέχθηκε ο ίδιος, η γυναίκα δολοφονήθηκε κάπου στα μέσα του χειμώνα του 1991 με 1992, χωρίς να θυμάται ακριβώς την ημερομηνία. Κομμάτια της σορού της εντοπίστηκαν επίσης μέσα σε βαρέλι που επέπλεε στο Newtown Creek, χωρίς να καταστεί δυνατή η ταυτοποίησή της.
Η 25χρονη Iris Sanchez, δολοφονήθηκε στις 10 Μαΐου 1992. Ο Rifkin μετέφερε την 25χρονη μέρα-μεσημέρι σε μια ανεγειρόμενη οικοδομή, όπου την στραγγάλισε κατά τη διάρκεια του σεξ. Ο δολοφόνος της, έβαλε το σώμα της κάτω από ένα παλιό στρώμα, σε ένα παράνομο σκουπιδότοπο δίπλα από το αεροδρόμιο JFK. Ήταν το 10 θύμα του κατά συρροή δολοφόνου.
Τον θάνατο θα έβρισκε στα χέρια του 33χρονου δράστη, η επίσης 33χρονη Anna Lopez, μητέρα τριών παιδιών, που στραγγαλίστηκε στις 25 Μαΐου 1992, με τον Rifkin να πετάει το σώμα της κοντά στον αυτοκινητόδρομο I-84 της κομητείας Putnam.
Το νήμα της ζωής της 21χρονης Violet O'Neill, κόπηκε τον Ιούνιο του 1992 μέσα στο πατρικό σπίτι του 33χρονου. Εκεί, αποφάσισε να την διαμελίσει μέσα στο μπάνιο, βάζοντας τα μέρη της εντός πλαστικών σακουλιών πετώντας τα σε ποταμούς και κανάλια της Νέας Υόρκης. Ο κορμός της άτυχης γυναίκας εντοπίστηκε να επιπλέει στον ποταμό Hudson, ενώ μέρη του σώματός της βρέθηκαν μέσα σε βαλίτσα.
Η 31χρονη Mary Catherine Williams, σκοτώθηκε και εκείνη στο πατρικό του σπίτι στις 2 Οκτωβρίου 1992 και το σώμα της βρέθηκε τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους στο Yorktown της Νέας Υόρκης.
Στις 16 Νοεμβρίου 1992, η 23χρονη Jenny Soto, στραγγαλίστηκε και το σώμα της εντοπίστηκε στην επόμενη μέρα να επιπλέει στον ποταμό Harlem της Νέας Υόρκης. Ήταν το 14ο θύμα του Rifkin.
Η Leah Evens, 28 ετών, μητέρα δυο παιδιών, σκοτώθηκε στις 27 Φεβρουαρίου 1993 και ο δολοφόνος της έθαψε το σώμα της μέσα στο δάσος του Λονγκ Άιλαντ. Το πτώμα της ανακαλύφθηκε μετά από τρεις μήνες.
Η 28χρονη Lauren Marquez, δολοφονήθηκε στις 2 Απριλίου 1993 και το σώμα της βρέθηκε σε περιοχή του Λονγκ Άιλαν. - ΕΔΙΤ the Pine Barrens in Suffolk County, New York –
Η 22χρονη Tiffany (Mπρεσσιάνι) Bresciani, έμελλε να ήταν το 17ο αλλά και τελευταίο θύμα του – άπιαστου μέχρι τότε – κατά συρροή δολοφόνου.
Όπως ανέφερε ο ίδιος, είχε στυτικά προβλήματα και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει κατά τη διάρκεια της πράξης. Έτσι εξοργίστηκε και την σκότωσε στραγγαλίζοντας την, στις 24 Ιουνίου 1993.
Δεν την πέταξε όμως αμέσως. Την έβαλε μέσα στο γκαράζ της μητέρας του, όπου την άφησε εκεί να αποσυντίθεται για τρεις ολόκληρες μέρες.
Ήταν γύρω στις 03:00 τα ξημερώματα της Δευτέρας 28 Ιουνίου 1993 όταν ο Rifkin αποφάσισε να ξεφορτωθεί το πτώμα της Tiffany.
Έβαλε στη μύτη του κρέμα για τη μυρωδιά και τοποθέτησε το σώμα της 22χρονης στον αποθηκευτικό χώρο του οχήματος του, όπου και ξεκίνησε να κατευθύνεται προς το αεροδρόμιο Melville's όπου σχεδίαζε να πετάξει τη σορό της.
Στον δρόμο προς το αεροδρόμιο, δυο αστυνομικοί που επέβαιναν σε περιπολικό, πρόσεξαν πως το όχημα του Rifkin δεν έφερε πινακίδες στο πίσω μέρος του.
Στην προσπάθειά τους να τον ανακόψουν και να του επιστήσουν την προσοχή για την πινακίδα του, ο Joel ανέπτυξε ταχύτητα για να τους αποφύγει.
Για 30 λεπτά ο Rifkin προσπαθούσε να ξεφύγει από τους αστυνομικούς, κάνοντας επικίνδυνους ελιγμούς κοντεύοντας να τρακάρει αρκετές φορές.
Η τύχη του και η καταδίωξη τελείωσαν, όταν το φορτηγάκι που οδηγούσε, συγκρούστηκε σε ένα πάσσαλο και ακινητοποιήθηκε.
Οι αστυνομικοί έτρεξαν κοντά του και ο ίδιες παρέμεινε στη θέση του οδηγού με τα χέρια ψηλά. Τότε ήταν που η έντονη μυρωδιά του σώματος της Tiffany γέμισε τα ρουθούνια τους και κατάλαβαν τον λόγο που δεν σταματούσε ο οδηγός.
Στο πίσω μέρος του οχήματος, εντόπισαν το πτώμα της Tiffany και άμεσα κάλεσαν ενισχύσεις.
Ο Joel τους εξήγησε πως ήταν ιερόδουλη την οποία πλήρωσε για να κάνουν σεξ, τα πράγματα όμως δεν πήγαν καλά και έτσι την σκότωσε, ενώ τους ανέφερε πως πήγαινε στο αεροδρόμιο για να ξεφορτωθεί το σώμα.
Περιμένοντας τις «ανθρωποκτονίες» να έρθουν, ο Rifkin τους ρώτησε εάν θα χρειαζόταν δικηγόρο, ενώ στη συνέχεια όταν μπήκε στο περιπολικό, ευχαρίστησε τον αστυνομικό που άναψε το κλιματιστικό του οχήματος, καθώς όπως του είπε δεν θα είχε αυτή την πολυτέλεια εκεί που θα πήγαινε.
Ο Rifkin μεταφέρθηκε στα Κεντρικά γραφεία της Αστυνομίας στο Χέμσστεντ της Νέας Υόρκης, όπου μετά από τις ερωτήσεις των ανακριτών, οι αστυνομικοί κατάλαβαν πως η Tiffany ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου.
Μέσα από τις ερωτήσεις, ο αριθμός 17 «αναδύθηκε» με τους ανακριτές να τον αντιμετωπίζουν με δυσπιστία και έκπληξη.
Όταν όμως ο - καθ’ ομολογία κατά συρροή δολοφόνος πλέον – ζήτησε χαρτί, στυλό και χάρτη το κουβάρι άρχισε να ξετυλίγεται.
Ακόμη όμως οι αστυνομικοί δεν πίστευαν τον αριθμό γυναικών που είχε σκοτώσει.
Καθώς, τα πρώτα πτώματα εντοπίστηκαν στα σημεία που τους είχε υποδείξει ο δολοφόνος, οι ανακριτές κατάλαβαν ποιον είχαν μπροστά τους.
Σε έρευνα στο υπνοδωμάτιο του στο πατρικό του, βρέθηκαν αρκετά τεκμήρια που τον σύνδεαν με τις κοπέλες.
Άδειες οδήγησης, χρυσαφικά, φάρμακα, γυναικεία εσώρουχα, τσάντες, πορτοφόλια, φωτογραφίες των γυναικών, μεικ απ, γυναικεία αξεσουάρ και ρούχα.
Τα πλείστα εκ των αντικειμένων συνδέθηκαν με θύματα από ανεξιχνίαστους φόνους.
Ακόμη εντοπίστηκε μια μεγάλη συλλογή από βιβλία που αφορούσαν κατά συρροή δολοφόνους όπου τα χρησιμοποιούσε ως πηγή ενημέρωσης και έμπνευσης για το αντικείμενό του.
Στο γκαράζ της οικίας, εντοπίστηκε σχεδόν ένα λίτρο ανθρώπινου αίματος σε αμαξάκι, εργαλεία με ανθρώπινο αίμα και ένα πριόνι με ανθρώπινη σάρκα «σφηνωμένο» στις λεπίδες του.
Παράλληλα ο Rifkin, έγραψε μια λίστα στους ανακριτές με όλα τα ονόματα, τις ημερομηνίες και τις τοποθεσίες των θυμάτων του, αναλύοντας τη δράση του που διήρκησε τέσσερα ολόκληρα χρόνια χωρίς να πιαστεί και χωρίς να εγερθεί οποιαδήποτε υποψία για το πρόσωπό του.
15 από τα 17 του θύματα ταυτοποιήθηκαν, ενώ σε δυο περιπτώσεις δεν θυμόταν τα ονόματά τους.
Ο Rifkin καταδικάστηκε για τους εννέα από τους 17 φόνους που παραδέχθηκε, με το Δικαστήριο να του επιβάλλει ποινή φυλάκισης 203 χρόνων.
Αυτή τη στιγμή, εκτίει την ποινή του στην φυλακή Clinton, στη Νέα Υόρκη.
Ο Joel Rifkin, θα μπορεί να κάνει αίτηση για αποφυλάκιση στις 26 Φεβρουαρίου 2197 σε ηλικία 238 χρόνων.
Comments