Όλοι μας γνωρίζουμε κάποια ιστορία με βρικόλακες ή έχουμε δει κάποια ταινία με αυτούς. Αθάνατα πλάσματα που ζούνε μόνο στο σκοτάδι, με μεγάλους κυνόδοντες και μια άσβεστη δίψα για αίμα.
Ιστορίες, που διαδόθηκαν ανάμεσα στους ανθρώπους, από στόμα σε στόμα, για εκατοντάδες χρόνια, σκορπίζοντας τον φόβο και προσφέροντας στους ευκολόπιστους άγρυπνα βράδια. Πώς θα σας φαινόταν όμως εάν μαθαίνατε πως οι βρικόλακες όχι μόνο υπήρξαν αλλά ζουν ανάμεσά μας μέχρι και σήμερα;
Πριν την εμφάνιση της ιατρικής, πολλές ήταν οι ασθένειες που προκαλούσαν φόβο στους ανθρώπους. Τρανταχτό παράδειγμα η πανούκλα, που εμφανιζόταν χωρίς καμιά προειδοποίηση και εξαφανιζόταν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, παίρνοντας μαζί της εκατομμύρια ζωές. Η πανούκλα, συνδέθηκε με την ύπαρξη μαγισσών στον γύρω χώρο όπου εμφανιζόταν, αλλά επίσης και με την πεποίθηση πως κάποιος τους καταράστηκε για να νοσήσουν με αυτή.
Πέραν της πανούκλας, και άλλες ασθένειες μεταδίδονταν στους ανθρώπους χωρίς κάποια λογική εξήγηση, σύμφωνα πάντα με τα δεδομένα της προ-ιατρικής, εποχής. Η ανάγκη του ανθρώπου να εξηγήσει, αυτό που δεν μπορούσε με τα μέσα της εποχής του να κατανοήσει, τον οδηγούσε πάντα στο μεταφυσικό. Από τους κεραυνούς και τις θεομηνίες, μέχρι τις ιστορίες για βρικόλακες.
Πώς γεννήθηκε λοιπόν ο θρύλος των αιμοβόρων πλασμάτων που φοβούνται τα σκόρδα και τον ήλιο;
Φανταστείτε πως είστε ένας χωρικός στη Ρουμανία του 1400 μ.Χ. και περπατάτε αμέριμνοι στον δρόμο το βράδυ. Από την αντίθετη κατεύθυνση, έρχεται ένας άνθρωπος με παραμορφωμένο πρόσωπο και μακριά δόντια. Η πρώτη αντίδραση, θα ήταν να το βάλετε στα πόδια και μετά στο χωριό σας να διαδώσετε τη φήμη πως γλιτώσατε από τα δόντια ενός βρικόλακα, με την ιστορία σας να διαδίδεται από στόμα σε στόμα, και κάθε φορά να ακούγεται όλο και πιο παρατραβηγμένη.
Το πλάσμα όμως που συναντήσατε, δεν είναι ο κόμης Δράκουλας ή κάποια από τις νύμφες του. Ήταν απλά ένας άνθρωπος που έπασχε από πορφυρία.
Η πορφυρία, είναι μια σπάνια ασθένεια και αφορά τη συσσώρευση πορφυρινών μέσα στο σώμα του ασθενή σε ασυνήθιστα υψηλά επίπεδα.
Η πορφυρία, χωρίζεται σε πολλές κατηγορίες, με τις πιο σπάνιες να είναι και οι πιο αποκρουστικές και επώδυνες.
Ένα από τα συμπτώματα της πορφυρίας ήταν το δέρμα του πάσχοντα να εξασθενήσει, κάτι που το καθιστούσε υπερευαίσθητο στον ήλιο, καθώς κάθε φορά που έβγαινε έξω, γέμιζε εξανθήματα, φουσκάλες και εγκαύματα. Πληγές οι οποίες έκαναν αρκετό καιρό να επουλωθούν, παραμορφώνοντας το πρόσωπο και το σώμα του ασθενή.
Οι επιπτώσεις του φωτός, σε αυτές τις σπάνιες περιπτώσεις, μπορούσε να ήταν τόσο σοβαρές ούτως ώστε ο ασθενής να χάσει τη μύτη και τα αυτιά του, δίνοντας του μια πιο αποκρουστική εικόνα, «ποτίζοντας» περισσότερο τον μύθο των βρικολάκων.
Παράλληλα το δέρμα αποκτούσε μια ερυθρότητα, που φάνταζε σαν ματωμένο.
Πέραν όμως της υπεραισθησίας τους στο φως, σε κάποιες περιπτώσεις, τα ούλα υποχωρούσαν από τα δόντια του πάσχοντα, κάνοντάς τα να μοιάζουν πιο μεγάλα και πιο μυτερά από το συνηθισμένο.
Το κυριότερο όμως σύμπτωμα της πορφυρίας είναι η ανεπάρκεια αιμοσφαιρίνης στο αίμα, κάτι που σήμερα μπορεί να αντιμετωπιστεί με μεταγγίσεις αίματος. Την τότε όμως εποχή, η μετάγγιση γινόταν διά της πέψης, με τους ασθενείς να καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες φρέσκου αίματος, προσπαθώντας να αναπληρώσουν τη χαμένη αιμοσφαιρίνη.
Αξιοσημείωτο είναι πάντως το γεγονός πως τα συμπτώματα της πορφυρίας μπορούσαν να γίνουν πιο έντονα και επώδυνα, με την κατανάλωση σκόρδου, καθώς εμπεριέχει ουσίες και συστατικά που προκαλούν έξαρση των συμπτωμάτων.
Ένα ακόμη σύμπτωμα της νόσου είναι η αϋπνία, που πολλές φορές οδηγούσε τον ασθενή στο να χάσει τα λογικά του.
Υπερευαισθησία στο φως, μεγάλα δόντια, κατανάλωση αίματος, αποφυγή σκόρδου και αϋπνία, είναι τα κύρια συστατικά που συνθέτουν το μαρτύριο της πορφυρίας και τους θρύλους των βρικολάκων.
Η νόσος της πορφυρίας είναι καθαρά κληρονομική. Γι΄ αυτό και εξηγείται το γεγονός πως η συχνότητα των σοβαρών και ακραίων περιστατικών στον Μεσαίωνα, ήταν μεγαλύτερη σε απομακρυσμένα και απομονωμένα χωριά, όπου υπήρχε ελάχιστη έως καθόλου επαφή με τον έξω κόσμο, όπερ σημαίνει λιγότερη ποικιλία γονιδίων.
Οι περισσότεροι όμως από τους πάσχοντες, θα εμφανίσουν λιγότερο σοβαρά συμπτώματα από τα πιο πάνω. Σήμερα, υπολογίζεται πως στον κόσμο υπάρχουν λιγότερα από 100 περιστατικά πορφυρίας και με τη σύγχρονη ιατρική, η καταπολέμησή της είναι αρκετά εύκολη υπόθεση.
Πέραν της πορφυρίας και άλλες ασθένειες «βοήθησαν» στη διάδοση του θρύλου των βρικολάκων. Μια τέτοια νόσος, είναι η καταληψία, που υποβάλλει τους ανθρώπους σε μία κατατονική κατάσταση, που ο παλμός τους είναι δύσκολο να εντοπιστεί.
Πολλοί ήταν εκείνοι που την τότε εποχή με τις ελάχιστες έως μηδαμινές ιατρικές
γνώσεις, θάβονταν ζωντανοί για να ξυπνήσουν μέσα στο φέρετρό τους, κάτω από το χώμα.
Εξού και πολλές ήταν οι μαρτυρίες ανθρώπων που έβγαιναν από τον τάφο τους, φοβισμένοι και πεινασμένοι από το διάστημα που έμειναν στο χώμα και από την εμπειρία τους.
Μπορεί οι βρικόλακες, όπως τους γνωρίσαμε, μέσα από τις ιστορίες και τον κινηματογράφο, να μην είναι έτσι και στην πραγματικότητα.
Ο θρύλος τους όμως, όπως και πολλοί άλλοι θρύλοι, βασίζονται στη πραγματικότητα.
Μια πραγματικότητα που για πολλούς θεωρείται απομακρυσμένη, αλλά για άλλους η σκληρή αλήθεια.
Comments