Μια ομάδα 115 αποίκων από την Αγγλία έφτασε στο νησί Roanoke, στα ανοικτά των ακτών της Βόρειας Καρολίνας για να δημιουργήσει την αποικία της χώρας στο σημείο. Ο Κυβερνήτης της, την εγκατέλειψε λίγο αργότερα για να επιστρέψει στην Αγγλία όπου θα μετέφερε εφόδια για τη νέα αποικία. Με την επιστροφή του ωστόσο όλοι οι άποικοι είχαν χαθεί χωρίς κανένα σημάδι. Μόνο μια παράξενη λέξη χαραγμένη στους κορμούς των δέντρων.
«Κροατόαν»
Ήταν το έτος 1587. Μόλις μερικά χρόνια από την ανακάλυψη της Αμερικής, με τις χώρες της Ευρώπης που είχαν τη δυνατότητα για υπερατλαντικά ταξίδια, να προσπαθούν να κατακτήσουν κομμάτια της νέας ηπείρου για λογαριασμό τους.
Αν και αρχικά η προσπάθεια για εποικισμό της εν λόγω περιοχής χρηματοδοτήθηκε και οργανώθηκε από τον Σερ Χάμφρεϊ Γκίλμπερτ, μετά τον θάνατό του, ο ετεροθαλής αδερφός του, Γουόλτερ Ράλεϊ, έλαβε εντολή για αποικισμό της Βόρειας Αμερικής από τη βασίλισσα.
Έτσι ο Ράλεϊ έστειλε μια ομάδα αποτελούμενη από 115 ανθρώπους για να δημιουργήσουν μια αποικία στον κόλπο του Τσέζαπικ.
Αρχηγός τους ήταν ο Τζον Γουάιτ, προσωπικός φίλος του Ράλεϊ, που είχε συμμετάσχει και στις δυο προηγούμενες αποστολές του.
Οι δυο τους, διόρισαν 12 βοηθούς και τους έδωσαν εντολή να σταματήσουν στο νησί Ροανόκε και να πάρουν τους 15 άντρες που ζούσαν εκεί και είχαν μείνει εκεί κατά τις προηγούμενες αποστολές του Ράλει. Κατά την άφιξή τους όμως εκεί στις 22 Ιουλίου 1587 δεν βρήκαν τίποτα πέρα από ένα σκελετό που πιθανολογείται να ανήκε σε Άγγλο υπήκοο.
Αφού δεν κατάφεραν να βρουν κανένα ζωντανό, ο πλοηγός του πλοίου Σίμον Φερνάντεζ αρνήθηκε να επιτρέψει στους αποίκους να γυρίσουν στα πλοία, επιμένοντας πως έπρεπε να κάνουν μια νέα αποικία στο Ροανόκε.
Λόγω της κατάστασης στην περιοχή – καθώς ιθαγενείς και άποικοι είχαν συχνά-πυκνά προστριβές – οι άποικοι έπεισαν τον Γουάιτ να επιστρέψει στην Αγγλία, να εξηγήσει την δύσκολη κατάσταση των αποίκων στην Κυβέρνηση και να ζητήσει βοήθεια αλλά και εφόδια γι΄αυτούς.
Φεύγοντας από το νησί ο Γουάιτ άφησε πίσω του τους 115 αποίκους, άντρες και γυναίκες μεταξύ των οποίων τη γυναίκα του και την νεογέννητη εγγονή του, που ήταν το πρώτο παιδί Άγγλων που γεννήθηκε στην Αμερική.
Το ταξίδι προς την Αγγλία στα τέλη του 1587 δεν ήταν και το πιο εύκολο.
Τα σχέδια για την αποστολή από την Αγγλία ενός στόλου με εφόδια καθυστέρησαν. Ο λόγος ήταν η άρνηση των καπετάνιων των πλοίων να ταξιδέψουν τον χειμώνα στον Ατλαντικό, αλλά και η επίθεση της Ισπανικής Αρμάδας ενάντια στην οποία η βασίλισσα Ελισάβετ έστειλε όλα τα διαθέσιμα πλοία.
Ήταν την άνοιξη του 1588 όταν ο Γουάιτ κατάφερε επιτέλους να βρει δυο μικρά πλοία για να μεταβεί στο Ροανόκε. Οι καπετάνιοι των πλοίων όμως θέλησαν να επιτεθούν σε ισπανικά πλοία προκειμένου να αυξήσουν τα κέρδη τους.
Οι Ισπανοί όμως είχαν άλλα σχέδια και έτσι πιάστηκαν από αυτούς μαζί με τα πλοία και τα εφόδια τους. Ο Γουάιτ αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Αγγλία με άδεια χέρια.
Για τρία ολόκληρα χρόνια ο Γουάιτ δεν μπόρεσε να οργανώσει άλλη αποστολή για το Ροανόκε. Ο συνεχιζόμενος πόλεμος της Αγγλίας με την Ισπανία που δεν του επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Τελικά κατάφερε να βρει μια θέση σε αποστολή κουρσάρων που είχε οργανώσει ο Τζον Γουάτς και ο Γουόλτερ Ράλεϊ. Συμφώνησαν να σταματήσουν από το Ροανόκε, στον δρόμο της επιστροφής.
Στις 18 Αυγούστου 1590, ο Γουάιτ αποβιβάστηκε στο Ροανόκε. Ήταν τα τρίτα γενέθλια της εγγονής του.
Όταν όμως μετέβη στην αποικία, την βρήκε εγκαταλελειμμένη. Σπίτια ετοιμόρροπα ή ήδη κατεδαφισμένα. Ούτε αυτός αλλά ούτε και οι άντρες που τον συνόδευαν δεν κατάφεραν να βρουν έστω και ένα ίχνος των 90 ανδρών, 17 γυναικών και 11 παιδιών που αποίκησαν το νησί.
Κανένα στοιχείο που να έδειχνε μάχη ή αναστάτωση δεν κατέστη δυνατό να εντοπιστεί.
Το μόνο που βρήκαν ήταν τη λέξη «Κροατόαν» χαραγμένη στους κορμούς δέντρων που αποτελούσαν το τείχος της αποικίας.
Τα σπίτια και οι οχυρώσεις είχαν αποσυναρμολογηθεί κάτι που έδειχνε πως δεν υπήρξε πίεση στους αποίκους. Ο Γουάιτ είχε πει στους αποίκους πριν φύγει πως αν τους συνέβαινε κάτι άσχημο να χάραζαν ένα Μαλτέζικο σταυρό σε ένα δέντρο, κάτι που ωστόσο δεν έγινε.
Από τη λέξη που βρήκε χαραγμένη στους κορμούς, ο Γουάιτ υπέθεσε πως οι άποικοι μετοίκησαν στο νησί Κροατόαν, αλλά δεν κατάφερε να το ερευνήσει καθώς ερχόταν μια μεγάλη καταιγίδα και οι άντρες που τον συνόδευαν αρνήθηκαν να συνεχίσουν και έτσι την επόμενη μέρα εγκατέλειψαν τον χώρο.
Πολλές είναι οι θεωρίες που αναπτύχθηκαν για τη «Χαμένη αποικία» στο πέρασμα του χρόνου.
Ερευνητές υποστηρίζουν, πως οι άποικοι δυσκολεύτηκαν υπερβολικά με την επιβίωσή τους στο νησί του Ροανόκε, με αποτέλεσμα να αποπειραθούν να επιστρέψουν στην Αγγλία. Η προσπάθειά τους όμως κατέληξε σε τραγωδία.
Άλλοι υποστηρίζουν πως οι 115 άποικοι ήταν θύματα της φυλής Κροατόαν που έμενε στο ομώνυμο νησί. Όπως αναφέρουν, οι ιθαγενείς φαίνεται να τους σκότωσαν ή να τους απήγαγαν και η σκαλισμένη λέξη στον κορμό να ήταν μια απλή προειδοποίηση για το τι συνέβη στην αποικία, αν και η κατάσταση στην οποία αφέθηκε η αποικία δεν στηρίζει και πολύ αυτή τη θεωρία.
Υπάρχουν και εκείνοι που αναφέρουν πως η αποικία μετοίκησε σε άλλη τοποθεσία όπου συνέχισαν εκεί τη ζωή τους.
Η «χαμένη αποικία» πήρε τη θέση της ανάμεσα στους θρύλους της Αμερικής. Δεν έγινε ποτέ γνωστό τι απέγιναν οι 115 ψυχές που κατοικούσαν στο σημείο. Οι έρευνες για την τύχη τους συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Το μόνο που έμεινε ήταν μόνο μια λέξη.
«Κροατόαν».
Comments